"Spotkanie" Jan Lechoń

Dzisiaj nocą samotną, spędzoną bezsennie, 

"Widziałem zimą krzew nagi, a latem błyszczał bogatą zielenią i kwiatem"

Po promieniach księżyca, z jakimś dziwnym tchnieniem,

Sam nie wiem, jak się nagle ocknąłem w Rawennie

I z dawno utęsknionym spotkałem zwidzeniem.

Przez otwarte ktoś okno grał cicho na flecie

I wiatr lekki woń przyniósł duszącą, upojną -

Jak w mistycznym w nią szedłem wplątany bukiecie, 

Pod nieba wyiskrzoną kopułą dostojną.

"Będziecie wysłuchani tęskniący, więc proście!"

Jak przez Boga zaklęty przymknąłem powieki -

I tylkom jakiś dziwny posłyszał szum rzeki,

A później, później Danta ujrzałem na moście.

"Tyżeś to, ty, mój mistrzu! Dlaczego tak blady

I czemu taki dziwny niepokój cię żarzy?

Przychodzę cię ubłagać o sekret twej twarzy.

Nic nie wiem. Zabłądziłem. I proszę twej rady".

On to rzekł, czy rzekł księżyc, czy woda to rzekła,

Padłem, głowę ukrywszy rękami obiema:

"Nie ma nieba ni ziemi, otchłani ni piekła,

Jest tylko Beatrycze. I właśnie jej nie ma".

_______________

Poezje Jan Lechoń; BN Wrocław 1990

Cytat: Raj Pieśń XIII Julian Korsak