piątek, 24 września 2021

24 września - rocznica urodzin Cypriana Kamila Norwida

Ciemność

 
Źródło: Wikipedia

On skarży się na ciemność mej mowy
Czy  choć  świecę  raz  zapalił  sam?!
Sługa mu ją wnosił pokojowy
(Wielość przyczyn tak ukryto nam).
 
Nić, objąwszy iskrą, zrazu płonie,
Zalewa wosk, który górą wstawa.
Gwiazda jaśni powoli tonie,
Modra światłość jej i bladawa. 
 
Już, już myślisz, że zgaśnie — że z dołu
Ciecz rozgrzana wszystko pochłonie —
Wiary  trzeba,  nie  dość  skry  i  popiołu:
Dałeś wiarę… patrz, patrz, jak płonie!
 
Podobnież są i pieśni me — o! człowieku,
Który im chwili skąpisz marnej —
Nim rozgrzawszy zimnotę wieku,
Płomień błyśnie ofiarny!
____________
Cyprian Kamil Norwid (24.09.1821 - 23.05.1883)
Źródło: Wolne Lektury

środa, 22 września 2021

"Dzień jesienny" Rainer Maria Rilke



Panie: już czas. Tak długo lato trwało.
Rzuć na zegary słoneczne twój cień
i rozpuść wiatry na niwę dojrzałą.

Każ się napełnić ostatnim owocom;
niech je dwa jeszcze ciepłe dni opłyną,
znaglij je do spełnienia i wpędź z mocą
ostatnią słodycz w ciężkie wino.

Kto teraz nie ma domu, nigdy mieć nie będzie.
Kto teraz sam jest, długo pozostanie sam,
i będzie czuwał, czytał, długie listy będzie
pisał i niespokojnie tu i tam
błądził w alejach, gdy wiatr liście pędzi.

________
 Tłumaczenie  M. Jastrun

wtorek, 21 września 2021

10 najlepszych opowiadań Stanisława Lema

 Poniżej znajduje się lista moich ulubionych opowiadań Lema. Przy jej tworzeniu korzystałam z następujących zbiorów: Fantastyczny Lem, Opowieści o pilocie Pirxie i Zagadka. Fantastyczny Lem to antologia opowiadań wybranych przez czytelników. Tak głosi przynajmniej podtytuł. Jednak z posłowia wynika, że nie do końca tak było. Zbiór jest wynikiem pewnego kompromisu. Nie zagłębiając się w szczegóły, wydawnictwo przeprowadziło plebiscyt wśród czytelników, by na końcu pozwolić Lemowi wykreślić z listy niezbyt lubiane przez niego utwory. Wśród piętnastu opowiadań składających się na tę antologię dominują te z powszechnie znanych książek: Dzienników gwiazdowych, Doskonałej próżni, Cyberiady, Bajek robotów. Stanowi więc ten zbiór dobry przegląd krótkich utworów Lema i punkt wyjścia do dalszej lektury. Nie do końca jednak mnie ten wybór przekonał, bo brakuje w nim kilku opowiadań, które bardzo lubię, więc sięgnęłam jeszcze do Opowieści o pilocie Pirxie i Zagadki - tomu opowiadań z lat dziewięćdziesiątych, który zawiera teksty osobne, niepasujące do żadnego z wyżej wymienionych cykli utworów. Z dotychczas przeczytanych opowiadań Lema zamieszczone poniżej podobały mi się najbardziej. Kolejność na liście jest alfabetyczna. 
 
1. Alister Waynewright "Being Inc." 
Opowiadanie ze zbioru Doskonała Próżnia, na który składają się recenzje nieistniejących książek. Tu mamy omówienie książki Alistera Waynewrighta opowiadającej o świecie, w którym wydarzenia, zachodzące w życiu nabywa się w firmach, specjalizujących się w takiej działalności. Utwór jest dlatego interesujący, że pokazuje niepokojące zacierania się różnicy między tym co sztucznie wytworzone a przypadkowe, naturalne.

2. Ananke 
Ostatni utwór ze zbioru Opowieści o pilocie Pirxie. Rzecz dzieje się na Marsie, w okresie jego intensywnej kolonizacji i wszystko, co niezbędne do życia należy dostarczać z Ziemi. Niestety pierwszy olbrzymi statek dostawczy, który miał lądować na Marsie ulega dziwnemu wypadkowi. Pirx stara się pomóc w śledztwie. To powiadanie jest tak poruszające, bo jego tytuł - Ananke, które to słowo oznacza grecką boginię, będąca uosobieniem konieczności - ściśle współgra, i to na wielu poziomach, z treścią: z zachodzącymi w opowiadaniu wydarzeniami i decyzjami podejmowanymi przez bohaterów.  

3. Ciemność i pleśń 
Mroczna, choć nie pozbawiona specyficznego humoru opowieść o niebezpiecznym wynalazku, który trafia do osoby niczego nieświadomej. 

4. Formuła Lymphatera 
To jedno z serii opowiadań o naukowcach, w których granica między genialnością a szaleństwem zostaje zatarta i czytelnik nie ma pewności, czy bohaterowie naprawdę dokonali przełomowego odkrycia, jak sami twierdzą, czy też nie. Lemowi zaś ten utwór służy do poruszenia jednego z jego ulubionych tematów - istnienia sztucznej lub poza ziemskiej świadomości o inteligencji znacznie przewyższającej ludzką i konsekwencji z tego wynikających.  

 
5. Inwazja z Aldebarana  
Zabawne opowiadanie o inwazji obcych na Ziemię. Napisanie czegoś więcej o Inwazji z Aldebarana byłoby zepsuciem przyjemności z lektury.
 
6. Jak Erg Samowzbudnik bladawca pokonał
Bajka będąca w gruncie rzeczy wersją baśni o Śpiącej Królewnie. Podobnie jak jak inne utwory zamieszczone w Bajkach robotów jest groteskową opowieścią osadzoną w świecie przyszłości, w którym roboty opowiadają swoim dzieciom bajki na dobranoc często strasząc je bladawcem - istotą z pozoru słabą i kruchą, obdarzoną jednak przyrodzoną chytrością i jadowitą niesłychanie. 
 
7. Jak ocalał świat 
Jedno z opowiadań z cyklu Cyberiada. Nie znajduje się w żadnej książce pokazanej na zdjęciu, ale pamiętam je bardzo dobrze, bo to chyba pierwsze opowiadanie Lema jakie przeczytałam. Bohaterami tej zabawnej opowieści, podobnie jak całej Cyberiady są dwaj zaprzyjaźnieni ze sobą konstruktorzy (prawie wszechmocne, antropomorficzne roboty): Trurl i Klapaucjusz, którzy nieustanie ze sobą rywalizują. Otóż Trurl, aby się popisać przed Klapaucjuszem pokazuje mu zbudowaną przez siebie maszynę potrafiącą stwarzać rzeczy na literę n. Klapaucjusz usiłuje udowodnić, że maszyna jest do niczego i oczywiście wynikają z tego same kłopoty.

8. Maska
Bardzo niezwykłe opowiadanie stojące gdzieś na skrzyżowaniu science fiction i fantasy (może nawet horroru, bo wprost z tego gatunku wyjęta jest scena z lustrem). Oto mamy napisaną w pierwszej osobie opowieść, najpierw o narodzinach świadomości, potem o odkrywaniu siebie, swojego powołania. Poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: kim naprawdę jestem prowadzi do pytań o wolną wolę i możliwość wyboru.

9. Podróż dwudziesta pierwsza
Ten utwór należy do zbioru Dzienników gwiazdowych, których głównym bohaterem jest Ijon Tichy, niestrudzony badacz kosmosu i obcych cywilizacji. W Podróży dwudziestej pierwszej trafia na planetę, na której zaszło szereg rewolucji biotycznych obdarzających mieszkańców tego świata absolutną wolnością w zakresie kształtowania swojego ciała i psychiki. Konsekwencje takiej wolności pokazane są z rozmachem w sposób satyryczno-groteskowy. Wszystko to służy postawieniu pytań o relacje między biologią a wiarą.
 
10. Terminus
Drugi w tym zestawieniu tekst z Opowieści o pilocie Pirxie, z charakterystycznym dla tego zbioru utworów tematem. Mianowicie opowiadają one o zjawiskach, rzeczach dziejących przy zetknięciu się człowieka i maszyny. Oto Pirx ma sterować dużą przestarzałą rakietą, która owszem przeszła remont, ale widać, że wymieniono tylko części niezbędne do lotu, reszta nosi wyraźne ślady zniszczeń. Na wyposażeniu znajduje się też stary robot, który bezwiednie odtwarza tragiczne losy poprzedniej załogi statku kosmicznego. 

wtorek, 14 września 2021

14 września - rocznica śmierci Dantego Alighieriego

700 lat temu w Rawennie zmarł Dante Alighieri (1265 - 1321). Podawany jest też jako dzień jego śmierci 13 września 1321. 
 
Poniżej początek najwybitniejszego dzieła Dantego - Boskiej Komedii i trzy jego tłumaczenia na polski:
 

 Z prostego toru w naszych dni połowie
Wszedłem w las ciemny; jaka gęstwa dzika,
Jakie w tym lesie okropne pustkowie,
Żyjący język tego nie wypowie;
Wspomnienie gorzkie i grozą przenika, 
Śmierć odeń gorzką nie więcej być może.
 
(Przekład Juliana Korsaka rok 1860; źródło: Boska Komedia Wolne Lektury)
 
W życia wędrówce, na połowie czasu,
Straciwszy z oczu szlak niemylnej drogi, 
W głębi ciemnego znalazłem się lasu.
Jak ciężko słowem opisać ten srogi
Bór, owe stromych puszcz pustynne dzicze,
Co mię dziś jeszcze nabawiają trwogi
Gorzko - śmierć chyba większe zna gorycze;
 
(Przekład Edwarda Porębowicza rok 1906; źródło: Boska Komedia Wydawnictwo Pasaże 2018)
 
W połowie drogi ludzkiego żywota,
zbłądziwszy, w głuchym znalazłem się borze;
wokoło mrok był tylko i martwota.
 
Och, nieporadnym słowem nie odtworzę
grozy, czającej się w dzikiej gęstwinie:
samym wspomnieniem po dziś dzień się trwożę!
 
Podobnie gorzka bywa śmierć jedynie;
 
(Przekład Stanisława Barańczaka rok 1994; źródło: Piekło Pieśń I Zeszyty Literackie nr 47)
 
 

sobota, 4 września 2021

"Dorośli", Marie Aubert

 

Dorośli Marie Aubert to niewielkich rozmiarów powieść, w której przedstawiony jest wycinek z życia pewnej norweskiej rodziny. Czterdziestoletnia Ida spędza kilka letnich dni w domku nad fiordem z najbliższymi: matką, siostrą, jej partnerem. Ida jest bezdzietną singielką, która dopiero zaczyna przymierzać się do myśli o macierzyństwie, tymczasem jej młodsza siostra oświadcza, że jest w ciąży. 
 
Wielką zaletą Dorosłych jest wiarygodność w przedstawianiu skomplikowanych relacji rodzinnych. W klarowny i bardzo skondensowany sposób, udało się autorce pokazać wszystkich bohaterów tej krótkiej historii, przede wszystkim zaś Idę. Ona jest narratorką i z jej punktu widzenia oglądamy wszystkie wydarzenia. Nie dzieje się tu wiele, powieść skupia się raczej na wzajemnych interakcjach między postaciami.
 
 Zazdrość o siostrę zdaje się głównym motywem postępowania Idy. Usiłuje ona poradzić sobie ze swoimi uczuciami w sposób destrukcyjny dla siebie i momentami dosłownie niebezpieczny dla otoczenia. Egoizm i bezmyślność jaki prezentuje sprawia, że nikt w realnym życiu nie chciałby mieć nic wspólnego z taką osobą. To duża sztuka, która udała się autorce - stworzyć tak antypatyczną bohaterkę, o której jednak chce się czytać dalej, bo jednocześnie wraz z rozwojem sytuacji w powieści, następuje proces odsłaniania dalszych warstw, zagęszczania i zniuansowania obrazu, sprawiający, że czytelnik doskonale rozumie, dlaczego Ida jest taka, jaka jest. Na przykład, jej sytuacja osobista powoduje, że jako singielka jest spychana na margines rodziny. A może zawsze tam była, bo role tu obsadzone zostały dawno temu. Obraz nieradzenia sobie z urazami z przeszłości, z zaznaną w dzieciństwie przemocą emocjonalną jest wręcz podręcznikowy. Nawiasem mówiąc, nawet mocno dorosłe dziecko nie powinno słyszeć od swojej matki, że ta żałuje, że je urodziła.
 
 Ida jest osobą, którą poznajemy najlepiej, ale tytuł powieści jest w liczbie mnogiej i zwraca uwagę na innych bohaterów tej historii - i gdy się im przyjrzeć to wyłania się gorzki obraz - wszystkich tam dorosłość w różnym stopniu przerosła.