23 lutego - dwusetna rocznica śmierci Johna Keatsa

 Kto w murach miasta długie

wycierpiał zamknięcie

Kto w murach miasta długie wycierpiał zamknięcie.

Z rozkoszą tonie wzrokiem w pogodnym uśmiechu

Otwartej twarzy nieba - modlitwą oddechu 

Przenika błękit, ginie w jasnym firmamencie.

Kogóż raduje bardziej beztroskie zajęcie

Niż jego, gdy przez pola kroczy bez pośpiechu,

Lub w szumie traw, wtórzących śródleśnemu echu, 

Czyta powieść o dwojga serc czułym zamęcie?

Gdy powraca pod wieczór, chłonąc jeszcze uchem

Pieśń Filomeli, goniąc wciąż niesytym okiem

Za świetliście niosącym się w dal chmurki puchem -

Żal mu, że dzień pod nieba sklepieniem wysokiem

Nie trwał dłużej niż przelot łzy anioła, w głuchem 

Milczeniu spadającej na świat wraz ze zmrokiem.

 

 __________

Utwór ze zbioru 33 wiersze John Keats Wydawnictwo Znak 1997 Tłumaczenie: Stanisław Barańczak