"Nagłe zjawienie się potwora w oknie", Lawrence Raab

Tak, jego twarz jest tak straszna,

 że nie można się odwrócić.

 Tylko ta cienka szyba miedzy nami i nim,

 zapocona jego oddechem.

 Za nim ciemna mazanina drzew

 w ogrodzie, gdzie chodziliśmy

 jeszcze godzinę temu, kiedy przeszła burza,

 patrząc, jak woda kapie z sękatych gałęzi,

 ostrożnie omijając opadłe owoce.

 W każdej chwili może wsadzić pięść

 wprost przez szybę. A po naszej stronie

 możemy coś schwycić, na przykład

 nóż do otwierania listów albo nawet

 spróbować, bardzo powoli,

 wysunąć rewolwer z szuflady biurka,

 przy którym siedzimy, pisząc

 list właśnie leżący przed nami.

 Nic takiego się nie stanie.

 I nie dlatego, że żal go albo że w jego twarzy

 pełnej blizn, odgadujemy jakąś bezbronność,

 co w naszej twarzy zwykle oznacza współczucie.

 Nie dowiemy się nigdy, czego chciał,

 co mógłby zrobić, bo sam, z własnej woli

 odwrócił się. A ponieważ

 nasze życie jest takie, że nie ma w nim

 miejsca na różne potwory,

 bierzemy się w garść i powracamy

 do listu o burzy, która zgięła

 jabłonie, tak nisko, że niemal do ziemi

 i zepsuła owocobranie.

_____________
Tłumaczenie: Czesław Miłosz
Źródło: "Wypisy z ksiąg użytecznych", Czesław Miłosz.