Najlepsze książki roku 2020

 Zestawienie najlepszych książek roku 2020, które prezentuje poniżej jest subiektywne i osobiste. W tym podsumowaniu znajdują się utwory przeczytane przeze mnie w minionym roku bez względu na datę wydania. Nie o wszystkich dobrych książkach zdążyłam napisać i nie jestem pewna, czy to zrobię, więc niech po nich zostanie chociaż tytuł i kilka zdań. 

 

1. Książki do oglądania,

 czyli Szczęśliwe przypadki Józefa Wilkonia Agaty Napiórskiej, Ilustratorki, ilustratorzy. Motylki z okładki i smoki bez wąsów Barbary Gawryluk i Idący człowiek Jirō Taniguchiego. Pierwsza to szereg bardzo sympatycznych wywiadów dotyczących życia i drogi twórczej przeprowadzonych przez Agatę Napiórską z Józefem Wilkoniem, jednym z moich ulubionych twórców. Książka pięknie wydana, zaopatrzona w liczne zdjęcia prac, zachwycająca pod względem graficznym. Tekst natomiast pozostawia lekki niedosyt, być może dlatego, że czytałam wcześniej wiele wywiadów z Józefem Wilkoniem i część rzeczy była mi znana. Książka Barbary Gawryluk stanowi zaś próbę zebrania wszystkich znakomitych twórców ilustracji dla dzieci z okresu PRL-u. Rozdziały poświęcone swojej twórczości mają tu, między innymi: Jan Marcin Szancer, Elżbieta Gaudasińska, Józef Wilkoń, Bożena Truchanowska, Olga Siemaszko, Janina Krzemińska, Janusz Stanny, Mirosław Pokora. Książka pełna ilustracji z pism dla dzieci, takich jak: Miś, Świerszczyk i oczywiście z ukochanych książek z dzieciństwa. 

 Idący człowiek to manga, której treść jest bardzo prosta. Jest to kilkanaście historii o człowieku, który chodzi na spacery po najbliższej okolicy. A jest tu i poezja, i humor, ale przede wszystkim uważność w przyglądaniu się codziennej rzeczywistości. Rzecz, która mnie absolutnie zachwyciła. 

 

 2. Książki o osobistym doświadczeniu

W Nie przywitam się z państwem na ulicy Maria Reimann opowiada o własnym i cudzym mierzeniu się z doświadczeniem niepełnosprawności. Jestem, jestem, jestem. Siedemnaście przelotnych spotkań ze śmiercią Maggie O'Farrell jest historią, zgodnie z tytułem, o zetknięciu się autorki z własną śmiercią i porusza szereg tematów, między innymi: przemocy wobec kobiet, ich dyskryminacji, macierzyństwa. Obie książki bardzo polecam.

 

3. Książki non-fiction 

O książce Adama Hochschilda Pogrzebać kajdany opowiadającej o pierwszym, powszechnym ruchu społecznym na rzecz zniesienia niewolnictwa i o reportażu o sekcie Jima Jonesa (Co się stało w Jonestown Jeffa Guinna) są osobne wpisy, więc tu tylko kilka zdań o Ukrytym życiu lasu Davida Haskella. Autor, który jest biologiem, postanowił obserwować przyrodę na zalesionym stoku w południowo-wschodniej części stanu Tennessee. Zasady jakie przyjął w swoich badaniach były dość restrykcyjne: żadnej ingerencji w naturę, czas trwania eksperymentu dwanaście miesięcy, aby uchwycić cykl roczny, wybrany obszar badań to teren około jednego metra średnicy. Ukryte życie lasu składa z zapisków z tych obserwacji i oprócz ogromu przystępnie i pięknie podanej wiedzy przyrodniczej książka porusza tematy z zakresu ekologii, miejsca człowieka w przyrodzie, granic nauki. Świetna rzecz.

4. Powieści.

 Wyróżnienie przypada Baśni o wężowym sercu Radka Raka, znakomitej powieści, przy czytaniu której poczułam się w pewnym momencie jednak odrobinkę zmęczona autorską zabawą w nawiązania i cytaty literackie. Na podium znajdują się równorzędnie trzy nadzwyczajne powieści. Podaje je w takiej kolejności, w jakiej czytałam. Chleb rzucony umarłym Bogdana Wojdowskiego jest wstrząsającą, na poły autobiograficzną powieścią o życiu w getcie warszawskim, która łączy ze sobą reporterski styl ze spojrzeniem na wydarzenia z perspektywy dziecka. Książkę można przeczytać na stronie Wolnych Lektur. Traktat o łuskaniu fasoli Wiesława Myśliwskiego to opowieść - podsumowanie całego życia -  jaką tylko ten autor potrafi napisać. I ostania: Nie opuszczaj mnie  to według mnie najlepsza obok Pejzażu w kolorze sepii książka Kazuo Ishiguro.