Ten, co o własnym kraju zapomina.
Na wieść, jak krwią opływa naród czeski,
Bratem się czuje Jugosłowianina,
Norwegiem, kiedy cierpi lud norweski,
Z matką żydowską nad pobite syny
Schyla się, ręce załamując żalem,
Gdy Moskal pada - czuje się Moskalem,
Z Ukraińcami płacze Ukrainy,
Ten, który wszystkim serce swe otwiera,
Francuzem jest, gdy Francja cierpi, Grekiem -
Gdy naród grecki z głodu obumiera,
ten jest z ojczyzny mojej. Jest człowiekiem
piątek, 25 lutego 2022
"Ten jest z ojczyzny mojej", Antoni Słonimski
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Слава Україні!
OdpowiedzUsuńDziękuję za przypomnienie o tym wierszu właśnie w tej chwili.
OdpowiedzUsuńPiękny wiersz...
OdpowiedzUsuńNiezmiennie szarpie sercem. Każdy wers.
OdpowiedzUsuń"Jest człowiekiem" - szkoda, że po drugiej strony tego człowieczeństwa brakuje, a wielu zwykłych obywateli woli karmić się propagandą i przymykać oczy na to, co się w istocie wyprawia, zamiast w mniej lub bardziej wyraźny sposób zamanifestować brak poparcia dla aktów barbarzyństwa.
OdpowiedzUsuń@Eklektyczna 7 @Monika Olga @Alicja S. @Ken.G @Ambrose bardzo dziękuję za wasze komentarze. Długo na nie nie odpowiadałam, bo w obliczu wojny trudno mi było znaleźć sensowne słowa, żeby coś napisać.
OdpowiedzUsuń@Ambrose Masz oczywiście racje, że to czyny świadczą o człowieczeństwie lub jego braku.