Wiersz na marzec

***

Głęboki świat radości i drzew,

świat złotego podziału wydeptanych przez dzieci ścieżek.

Świat trwogi, która wyrasta ze spokoju,

ciężko wchodzi w zimę, jak szpadel w marcową ziemię.

Kto będzie teraz myślał o zamarzniętych stawach?

Kto teraz zacznie dbać o bezdomnych, 

podobnych do dzikich gęsi na brzegu:

zostali tu zazimowali,

i płuca ich rozpadają się jak suche winogronowe liście.

 

Dni teraz są takie, że nie nadążasz za kalendarzem:

krótkie przeciekanie światła z ciemności w ciemność.

Krótkie ptasie zapomnienie w zimowym niebie.

Muzyka, która nie mieści się na krótkich falach.

 

Ale nie wypada narzekać - mówią jedna do drugiej

dzikie gęsi na zimowym brzegu - trzymajmy się kupy.

Świat jeszcze pozostawia po sobie smak lipy i radości.

I zimowe dni bez śniegu

jak wiersze bez rymów -

pozbawione są blasku, pozbawione lekkości,

ale niepozbawione sensu.

_______

Autor: Serhij Żadan 

Źródło: Antena w przekładzie Bohdana Zadury; Wydawnictwo Warstwy 2020