List: Wisława Szymborska do Stanisława Barańczaka

 
                                                                                                                                       

Kochany Staszku!

Gdybym była tzw. "młodą poetką", Twoje pochwały przewróciłyby mi w głowie i byłby ze mną koniec. Na szczęście moje realia metrykalne są inne i dzięki nim utrzymuję się w jakiej takiej formie.

Ale do rzeczy! Mamy wyrzuty sumienia, że poświęcasz tyle SWOJEGO twórczego czasu na przekłady. Bo przecież wiem, jak wspaniale je robisz i ile to wymaga główkowania. Naturalnie - masz całkowicie wolną rękę w pertraktacjach z wydawcami itp. A tym, że forsy za to nie będzie (dla mnie - zgoda, ale czy także dla Ciebie?) nie przejmuj się zupełnie. Mogę zawsze sobie dorobić jakimś rozbojem na rozstajnych drogach (Tereska W. na wabia, a ja w odpowiedniej chwili wyskakuję z krzaków z siekierą).

Do tego liściku dołączam karteczkę dla Clare, a także - Boże, zmiłuj się - wierszyk. Nigdy niczego nikomu nie narzucam, ale w tym wypadku pomyślałam sobie, że może dla Amerykanów będzie interesujący, bo dotyczy wytworu ich kultury - moim zdaniem jednego z największych w XX wieku. Ale zastrzegam, może się ten wierszyk albo nie podobać, albo nie pasować, albo bo ja wiem co. Masz przecież absolutnie wolną rękę w wybieraniu wierszy i dysponowania nimi. Więc żadnego żalu, gdyby coś nie wyszło, mieć nie będę, pamiętaj o tym. 

Aniu, Staszku, bardzo mocno ściskam Was Oboje. Zdrowia Wam życzę najlepszego (bo zmartwiłeś mnie pisząc, że jesteś "trochę" niezdrów). Pewnie na Święta wyjedziecie odpocząć w jakieś piękne okolice. W każdym razie tak powinniście postąpić.

Do zobaczenia w roku 1993!

Wasza Wisława

_______

 Inne pozytywne uczucia też wchodzą w grę. Korespondencja 1972 - 2011 Stanisław Barańczak, Wisława Szymborska; Wydawnictwo a5 2019

List datowany na 24.11.92r. Wierszyk wspomniany wyżej to Komedyjki z tomu Koniec i początek; Wydawnictwo a5 Poznań 1993